ว่ากันตามคำจำกัดความของ องค์การอนามัยโลก (WHO) การดูแลรักษาแบบประคับประคอง (Palliative Care) หมายถึง การดูแลผู้ป่วยที่เป็นโรคที่รักษาไม่หายด้วยการป้องกัน บรรเทาอาการ ตลอดจนบรรเทาความทุกข์ทรมานด้านต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้น นับเป็นการดูแลแบบองค์รวมครอบคลุมทุกมิติของสุขภาพ อันได้ แก่ กาย ใจ ปัญญา และสังคมของผู้ป่วย
 
   ทุกวันนี้ ประเทศไทยมีการพูดถึงการดูแลรักษาแบบประคับประคองมากขึ้น แต่กลับพบปัญหาเรื่องการตีความที่แตกต่างกันออกไป โดยเฉพาะในหน่วยงานราชการที่ล้วนแต่ตีความไปตามบริบทและอำนาจหน้าที่ของตัวเอง
 

   “สิทธิการตายตามธรรมชาติ” ตามมาตรา 12 ของ พ.ร.บ.สุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 รับรองสิทธิให้ทุกคนสามารถทำ “หนังสือแสดงเจตนา” ไม่ประสงค์จะรับบริการสาธารณสุขที่เป็นไปเพื่อยืดการตายในวาระสุดท้ายของชีวิตได้
 
   นั่นสะท้อนถึงความก้าวหน้าของประเทศไทย สะท้อนถึงการให้ความเคารพในสิทธิส่วนบุคคลและความเป็นมนุษย์
 
   ตลอดระยะเวลากว่า 10 ปี สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.) ในฐานะกลไกหลักภายใต้ พ.ร.บ.สุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 ได้ร่วมกับภาคีเครือข่ายเพื่อขับเคลื่อนเรื่อง “สิทธิการตายตามธรรมชาติ” อย่างจริงจัง และยังร่วมกันสื่อสารกับสังคมอย่างเข้มข้น
 

   ในอีก 20 ปีข้างหน้า ประเทศไทยจะมีคนแก่ 1 ใน 4 ของประชากรทั้งประเทศ!!
เป็นการคาดการณ์ที่ทำให้หน่วยงานต่างๆ เริ่มพูดถึง ‘สังคมสูงวัย’ กันมากขึ้นตามลำดับ เนื่องจากประชากรอายุ 65 ปีขึ้นไปของไทยกำลังเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว

 
   แม้การตระหนักรู้เรื่องนี้จะเพิ่มขึ้น แต่ดูเหมือนว่าเรายังคงมืดมนต่อทางออกว่าเราจะรับมืออย่างไร ?

   คงไม่จำเป็นต้องอธิบายความสำคัญเรื่องเกษตรและอาหารปลอดภัยให้มากความ เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่า นั่นหมายถึง “ชีวิต - ลมหายใจ” ของพวกเราทุกคน
 
   “เกษตรและอาหารปลอดภัย” นับเป็นหนึ่งใน “กลุ่มมติ” สมัชชาสุขภาพแห่งชาติที่ต้องขับเคลื่อนให้เกิดรูปธรรมโดยเร็ว อย่างจริงจัง และยั่งยืน
 
   โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่สถานการณ์สารเคมีกำลังท่วมท้นผืนแผ่นดินไทย การขับเคลื่อนประเด็นนี้จึงมีเดิมพันที่สูง จังหวะและการกำหนดเส้นทางขับเคลื่อน (Roadmap) จึงต้องแหลมคม
 

   ตลอดระยะเวลา 11 ปี ที่ผ่านมา มีมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติจำนวนไม่น้อยที่จำเป็นต้องอาศัยการสนับสนุนจาก “องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น” (อปท.) ในการขับเคลื่อนให้เกิดรูปธรรม ขณะเดียวกันก็มีหลากหลายพันธกิจที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นดำเนินการอยู่มีความสอดคล้องกับมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติด้วยเช่นกัน
 
   ดังนั้น หากทั้งสองฟากฝั่งหนุนเสริมซึ่งกันและกัน แน่นอนว่า ผลดี ซึ่งหมายถึง “สุขภาวะดี” ย่อมเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน !!
 
   ในการประชุมปรึกษาหารือแนวทางการขับเคลื่อนมติสมัชชาสุขภาพฯ เป็นกลุ่มมติร่วมกันผ่าน

   การเจรจาการค้าระหว่างประเทศ ในมุมหนึ่งก็คือการต่อรองผลประโยชน์ระหว่างกันโดยมีมิติความสัมพันธ์และมิติเชิงอำนาจเข้ามาเกี่ยวข้อง ดังนั้นการได้มาซึ่งบางสิ่งบางอย่างย่อมหมายถึงการแลกเปลี่ยนด้วยบางสิ่งบางอย่างออกไป
 
   หลากหลายประเด็นเจรจาทางการค้าระหว่างประเทศเต็มไปด้วยข้อห่วงใยและข้อกังวล เราจึงคุ้นเคยกับข่าวตามหน้าสื่อที่มักตั้งคำถามถึงความสมดุลระหว่างการได้มาและการเสียไปอยู่เสมอ
 
   หนึ่งในนั้นก็คือ ‘ตัวเลขทางเศรษฐกิจ’ กับ ‘ผลกระทบทางสุขภาพของประชาชน’